Związek Męskiej Młodzieży Przemysłowej i Rzemieślniczej (ZMMPiR) pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Krakowie został powołany przez Przełożonego Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, dekretem z dnia 8 grudnia 1989 roku. Jest kościelną osobą prawną działającą na podstawie art. 10 Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 29 z 1989 r. poz. 159.). Osobowość prawną nadał mu Minister Szef Urzędu Rady Ministrów Rozporządzeniem z dnia 23 kwietnia 1990 roku (Dz.U. nr 31 z 1991 r., poz. 188).
ZMMPiR kontynuuje tradycję Związku Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej (ZMPiR) pod wezwaniem Św. Stanisława Kostki w Krakowie, zatwierdzonego 15 listopada 1906 roku reskryptem CK Namiestnika. ZMPiR działał w oparciu o przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 roku Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 94, poz. 808). Posiadał osobowość prawną i był wpisany do ówczesnego rejestru stowarzyszeń (L. aktu Stow. Gr. 707). Prowadził bardzo pożyteczną działalność społeczną, skupioną na pracy z młodzieżą aż do wybuchu II Wojny Światowej oraz krótkim okresem po jej zakończeniu. W wyniku prześladowań władz komunistycznych został rozwiązany decyzją Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, Wydziału Społeczno-Politycznego z dnia 21 kwietnia 1950 roku.
Obecnie ZMMPiR nawiązuje do tradycji i celów statutowych ZMPiR prowadząc w budynku przy ul. Skarbowej 4 w Krakowie m.in. bursę dla młodzieży licealnej i techników oraz studentów.
Bursa Szkół Średnich Związku Męskiej Młodzieży Przemysłowej i Rzemieślniczej (ZMMPiR) pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Krakowie jest placówką wychowawczą dla młodzieży licealnej i technikum. Jako instytucja wychowawcza podlega nadzorowi pedagogicznemu Kuratorium Oświaty w Krakowie oraz jest w części dotowana finansowo z budżetu Gminy Miasta Kraków. W odniesieniu do podejmowanych zadań wychowawczych kieruje się zasadą wspierania wychowawczej roli rodziny w zakresie funkcji wychowawczej oraz nawiązywania współpracy ze środowiskiem lokalnym.
Działalność bursy bazuje na tradycji powstałego w 1906 roku z inspiracji księdza Mieczysława Kuznowicza Związku Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej (ZMPiR) pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Krakowie. Szczególne miejsce w działalności organizacyjnej tego Związku zajmowało środowisko wychowawcze bursy – miała ona „zastąpić młodzieży dom rodzinny, dać jej możliwie dobrą opiekę moralną i najkorzystniejsze warunki do nauki, względnie pracy zawodowej” (Bilans pracowitego roku. Sprawozdanie z działalności Związku Młodzieży Przemysłowej i Rękodzielniczej w Krakowie za rok 1933, „Związkowiec”, nr 7-8, s. 20 ). Dla umożliwienia realizacji tych potrzeb przy ul. Skarbowej wybudowano budynek, w którym przebywała młodzież przygotowująca się do wykonywania zawodu pochodząca spoza Krakowa. Dzięki prężnym i skutecznym formom organizacyjnym bursa, nazywana potocznie «Bursą księdza Kuznowicza», zyskała uznanie i popularność wśród mieszkańców Krakowa i okolic. Działała do wybuchu II wojny światowej z wyłączeniem pięcioletniego okresu powojennego. W 1950 roku na mocy dekretu ówczesnej władzy PRL Związek został rozwiązany, a budynek będący dotychczasową siedzibą Związku odebrany. Po roku 1989 wskutek przemian społeczno-politycznych w kraju w odzyskanym budynku podjęto pracę wychowawczą w bursie.
Dzisiaj nie sposób dosłownie wdrożyć styl i ideę wychowawczą wypracowaną i realizowaną przez M. Kuznowicza i jego współpracowników. Biorąc pod uwagę zachodzące zmiany społeczne, podejmuje się inicjatywy mające na celu kontynuowanie założeń wychowawczych M. Kuznowicza. Wydaje się, że w obecnych realiach społecznych i edukacyjnych przed wychowaniem stawiane są przez państwo nowe wymagania, które placówki wychowawcze winny respektować. Dlatego też w swych działaniach wychowawcy bursy utrzymują stały kontakt i współpracują z rodzicami lub prawnymi opiekunami wychowanków. Szczegółowe wytyczne dla tej działalności wyznacza statut bursy. W podejmowanych inicjatywach ważne jest kierowanie się przyjętym przez Radę Pedagogiczną opracowanym programem wychowawczym i spójnym z nim programem profilaktycznym. Mając to na względzie w bursie dąży się do wspierania wychowanków w:
Podstawę opieki i wychowania w bursie stanowi personalistyczna koncepcja człowieka oraz wartości ogólnoludzkie i chrześcijańskie. Założenia te znajdują ukonkretnienie w duchowości i wyrastającej z niej pedagogii ignacjańskiej. Znaczącą zasadą promowaną w pedagogii ignacjańskiej jest cura personalis, która oznacza skupienie uwagi na każdej osobie, uczniu, wychowanku. W myśl tej zasady chodzi o prawdziwą miłość i osobistą troska o każdego ucznia i wychowanka. W szczególny sposób chodzi przy tym o wzrost wiary religijnej i religijnego zaangażowania w codziennym życiu. Inspirującym do aktywności i twórczego dynamizmu jest również termin magis, który oznacza «jeszcze więcej», «bardziej», «coś większego». W ten sposób każdy może być motywowany do tego, aby dawać z siebie więcej, przekraczać własne ograniczoności, stawiać wyższe cele. Kierowanie się tą zasadą przyczynia się do większego zaangażowania w realizację stojących przed człowiekiem nowych zadań i celów.
Pedagodzy pracujący w bursie opierają swoją działalność opiekuńczą i wychowawczą na założeniach pedagogii ignacjańskiej. Organizują odpowiednie warunki i stwarzają przyjazne relacje wspomagające holistyczny rozwój młodzieży. Promują i pomagają w formacji intelektualnej, kulturalnej, społecznej, prowadzenia aktywnego i zdrowego stylu życia. Ważne miejsce zajmuje troska o dojrzałość religijną. Dlatego wychowawcy zachęcają młodzież do udziału we Mszy świętej celebrowanej w kaplicy na terenie bursy oraz życia sakramentalnego i modlitwy. Chodzi o to, aby wychowankowie mogli doświadczać w sposób osobisty i we wspólnocie życia wiary, a przeżywając tajemnicę Boga uczyli się szacunku i wrażliwości na drugiego człowieka. Należy zaznaczyć, że wszystkie propozycje, przedsięwzięcia i działania podejmowane w bursie przebiegają we współpracy z rodzicami, co stanowi ważny motyw wychowania prorodzinnego.
Młodzież przebywająca w bursie przeznacza swój czas przede wszystkim na rzetelną i solidną naukę. Ma również szereg możliwości wypoczynku oraz realizowania własnych zainteresowań i hobby. Dużym zainteresowaniem cieszą się organizowane turnieje piłki nożnej, tenisa stołowego czy rozgrywki w turnieju szachowym. Ważne jest również wspomaganie wychowanków w rozwijaniu umiejętności dojrzałego i bezpiecznego korzystania z Internetu. Docenia się jego pozytywny wpływ na rozwój intelektualny i moralny młodego człowieka. Do wyróżniających się obszarów należy zaliczyć udział młodzieży w życiu kulturalnym oraz rozwój własnych zdolności twórczych i artystycznych. Służą temu na przykład warsztaty teatralne, klub filmowy, kino bursanta, uczęszczanie na wystawy, do teatru, kina, muzeów, zwiedzanie zabytków i architektury miasta, jak również towarzyszące tym wydarzeniom okazje do dzielenia się przeżywanymi wrażeniami i odczuciami estetycznymi z innymi. Ponadto pobyt w Krakowie umożliwia młodzieży zapoznanie się z dorobkiem narodowymi i religijnym miasta i kraju. Wartościowym i motywującym aspektem wychowawczym są wręczane wyróżnienia i nagrody za docenienie całorocznego zaangażowania młodzieży w tworzeniu klimatu bursy, osobistego rozwoju oraz współpracy z innymi i dla dobra innych. Do przyznawanych nagród należą: Za najwyższe wyniki w nauce, Za chęci i odwagę w sięganiu po więcej („Magis”), „Talent Bursy”, W konkursie czystości, Za udział w projekcie artystycznym i sportowym, „Być dla innych” im. ks. M. Kuznowicza.
Na początku lat 90. minionego stulecia, po odzyskaniu części pomieszczeń budynku przy ul. Skarbowej (zawłaszczonych przez komunistyczne rządy) równolegle do zorganizowanej bursy dla młodzieży licealnej i technikum uruchomiono bursę dla studentów. Zorganizowana bursa studencka jest jednostką organizacyjną Związku Męskiej Młodzieży Przemysłowej i Rzemieślniczej pod wezwaniem św. Stanisława Kostki w Krakowie, reprezentowanego przez Księdza Prezesa Związku. Natomiast nadzór sprawuje Ksiądz Dyrektor Bursy Studenckiej.
Podobnie jak w przypadku bursy dla uczniów, bursa studencka prowadzi działalność opartą na wartościach i zasadach chrześcijańskich oraz personalistycznej koncepcji człowieka. Założenia te znajdują swe ukonkretnienie w promowanych w bursie założeniach duchowości oraz wyrastającej z niej pedagogii ignacjańskiej. Pedagogia ta bierze początek z napisanej przez świętego Ignacego Loyolę (zm. 1556 r.), założyciela zakonu jezuitów, książeczki Ćwiczenia duchowne. Przekazane w niej rady i wskazania dotyczące życia chrześcijańskiego, wspomagają integralnie kształtowanie intelektualnej, somatycznej, psychicznej, religijnej i duchowej sfery człowieka.
Bursa studencka zapewnia mieszkańcom właściwe warunki sanitarno-higieniczne w czasie studiów poza miejscem stałego zamieszkania. Od Mieszkańców bursy natomiast oczekuje się przestrzegania i dostosowanie się do regulaminu bursy, a przede wszystkim kierowania się dobrem i bezpieczeństwem osobistym i innych.